Dagupdate 1

Posted on by
4

Waaaaa ik kan weer meer prikkels aan na deze 10 weken dat ik ergens anders verbleef. Woow ik zat zelfs op de grond bij de begeleiding toen ze me bed verschoonde en ik aldoor praten, ik ben zo druk. En naar bed gaan kostte me hiervoor 3 uur en toen ik thuiskwam maandag lag ik met 13 minuten in bed. Wat een verschil. Verwarrend dat me ritueeltjes niet deed, maar nu ben ik sterk om ze niet te doen. Meteen van me deur dicht doen op slot naar me slaapkamer me bed klaar maken en tanden poetsen in de avond.

Denk niet dat dit zo blijft als ik aldoor binnen ben, dan kan ik weer minder prikkels aan. Zo zie ik dat.

Tekenprojectje: fruit

Posted on by
2

Begonnen aan de tekening, uit een tijdschrift, met de hele limoenen en citroen ingekleurd met gebruik van verschillende kleuren kleurpotloden van elk soort kleur, groen en geel. Deze kleurpotloden kleuren eigenlijk helemaal niet lekker. De mijne van Caran dache kleuren lekkerder. Als laatste proberen schaduw aan te brengen met zwart potlood.



Het vruchtvlees van de limoen en citroen heb ik met 2 verschillende kleuren gemaakt. Met het bruin/gele kleurpotlood en met grijs. Hier kan je nog uren aan doorgaan denk ik on dat vruchtvlees mooi te krijgen.



Hier heb ik de potloodlijntjes in de limoen en de citroen weggehaald met een gum. De sinaasappel ingekleurd en een beginnetje gemaakt aan de opengesneden sinaasappel. In een echte limoen en citroen zitten namelijk ook geen potloodlijntjes en ik wilde iets uitproberen of het mooi werd.



Nu is die af!

Ik had nog de halve sinaasappel ingekleurd. Die is heel moeilijk dat vruchtvlees en de potloodlijntjes uitgegumd. Ik vind hem goed zo denk ik. Leuk geworden!

Bij de kunstschool

Posted on by
3

Een tijdje terug heb ik op deze tekening een bloemenvaas nagetekend uit één van de vele boeken die de kunstschool heeft. Ik weet alleen niet meer welk boek.

Maandag 18 november 2019 mocht ik hem mee naar huis nemen. Ze hebben hem eerst op de open dag van de kunstschool gebruikt.

Ik vind het linker groene blaadje het mooiste. Het is niet meteen gelukt om de tekening na te maken. Eerst paste de roze bloemblaadjes niet op het papier en toen was ik zolang bezig met potlood te schetsen dat de docent naar mij toekwam dat ik moest beginnen met het krijt. Pastelkrijt. Dat wilde ik nog niet. Ik was nog niet klaar met potlood. Zolang ben ik er dus mee bezig geweest. Ik weet niet meer precies hoelang.

Hieronder de tekening:

Nu ben ik vaak elke dag aan het kleuren in de creatieve ruimte. Niet bij de kunstschool en loop ik nu zelf mijn kamer uit op het tijdstip in mijn schema om naar die ruimte te gaan en weer terug. Als ik weet wat ik kan doen. Anders zit ik maar te wachten denk ik.

Als het lukt zit ik in de ochtend daar in die ruimte 1 uur en in de middag een half uur en heel fijn als dan ook de muziek nog eens niet aan staat zoals vandaag. Daar kan ik niet goed tegen, tegen die muziek op de achtergrond of als mensen mijn licht aandoen. Voor mij is het heel moeilijk allemaal.

Ergens heeft het geen zin

Posted on by
4

Op dit moment word ik nog steeds compleet genegeerd door begeleiding en GGZ. Dit is helemaal geen fijne situatie en ik wil er dan ook graag uit, ookal weet ik niet hoe dat moet.

Opnieuw moet ik aangeven wat ik wil bij begeleiding en GGZ, maar ergens heeft dat totaal geen zin als niemand reageert. Ze hebben hele andere plannen met mij die mij niet gaan helpen. Ik probeer het keer op keer. Ik ben helemaal op. Mijn begeleidster zegt dat ik al een jaar om hulp vraag bij de GGZ. Ik ben er zo slecht aan toe dat ik het liefst naar een GGZ-instelling ga om daar te slapen en geholpen te worden. Ook dit is niet mogelijk zegt de GGZ dan.

Ik ben ten einde raad.

Beeldbellen deel 2

Posted on by
2

Regel 3

In mijn eerste blog over beeldbellen (zie: https://anderszijn.home.blog/2020/01/09/beeldbellen/) vertelde ik dat ik dat heel moeilijk vind. Dat kan ik niet: gesprekken voeren over de telefoon. Dat geeft heel veel stress ook. Er kwam dus toch een vervolg. Wat ik niet hoopte.

Ik maak er namelijk een angstdoel van. Dat is dat ik ga proberen alleen op het knopje op mijn telefoon te drukken als ik erg in paniek ben en moet huilen en dan hoef ik nog niks te zeggen alleen huilen of hyperventileren en dan weten hun wel dat ik hulp nodig heb hoop ik.

Ik ben namelijk mensen altijd zo dankbaar als ze mij geholpen hebben. Ik word daar blij van. Ik hoop dat mij dit een veilig gevoel gaat geven. Dat iemand mij helpt om weer rustig te worden en als ik dat vaker heb gedaan dan, dat ik het dan misschien automatisch al zelf doe. Dat weet ik nog niet. Dat komt pas later.

Op vakantie durfde ik dat nog niet: op het knopje drukken op mijn telefoon zodat iemand anders zijn telefoontje gaat.

Dus gesprekken voeren over de telefoon zie je mij niet doen. Alleen op een knopje drukken als ik hulp nodig heb. Nu moet ik alleen nog afspraken hebben wanneer ik het het hardst nodig heb denk ik. Het plan uitschrijven.

Dat wordt nog spannend. Heel eng!

Beeldbellen

Posted on by
1

Dag allemaal,

Voor mij een heel heftige ervaring. Je ziet het al aan de titel, deze blog gaat over beeldbellen.

Soms ontkom je er niet aan. Bellen. Sommige mensen vinden het makkelijk. Bellen liever dan berichtjes sturen. Mij lukt het niet. Dat ik het deze keer heb gedaan is met intense angst waarbij ik verstijfd zat op bed en alleen maar heb zitten huilen, trillen en ik weet niet zeggen op alles wat ze vroeg, maar ik had het zo nodig die hulp van iemand die ik zou kunnen krijgen. Niemand is bereikbaar voor mij, niemand belt voor mij, dus ik moest wel jammer genoeg.

Hieronder mijn tips hoe ik het een beetje ben doorgekomen.

Mijn survivalgids voor het beeldbellen:

  1. Mijn telefoon lag in de oplader op mijn nachtkastje.
  2. Ik zat op mijn bed niet in beeld van de camera veel te eng. Mijn camera gericht op het plafond.
  3. Ik dacht mensen met hoogtevrees moeten niet naar beneden kijken en dus mensen met belangst niet naar hun telefoon kijken. Ook veel te eng om de ander te zien.
  4. Als laatste: heel heel heeeel dapper zijn zoals ik!

Dat was het denk ik. Ik hoop het bij deze nooit meer te hoeven doen. Ik ben er namelijk daarna nog dagen van slag van.

Alleen aan het eind van het gesprek kreeg ik de opdracht om mijn hulpverleenster te bellen. Naar de instantie te bellen. Dus komt er een vervolg op deze blog? Ik heb geprobeerd van niet. Naar de instantie bellen is nog een veel grotere drempel voor mij!

Regel 2

Posted on by
Beantwoorden

In de regels van Eva dit keer over eten

Kerstkoekjes, chocolaatjes en kruidnoten. Iets wat bij de feestdagen hoort.

Maar ik mag dat niet van mezelf. Ik eet en drink alleen als het in mijn schema staat of omdat ik afspraken heb hieromtrent. Zo staat dat mijn plan die mijn hulpverleners voor mij gemaakt hebben. Iets anders eten kan niet. Dan raak ik van slag en voel ik me dagen niet prettig totdat het weer uit mijn lichaam is verdwenen.

Nee, geen extraatjes voor mij. Dat vind ik te moeilijk. Het mag alleen als ik er ruimte voor in mijn hoofd heb, als ik iets heel graag wil en het aankan.

Op pad met Pokémon GO 10

Posted on by
2

Gefopt

En toen liepen we weer in het park met Pokémon GO in mijn hand op mijn mobieltje. Hij doet het weer en sinds ik een nieuw mobieltje heb kan ik 2 dingen meer doen. Dat zijn: je pokémon uit zijn balletje halen en er mee op de foto gaan. Die andere weet ik niet zo goed meer denk ik. Het spel is veel sneller en na een half uur lopen zit mijn batterij nog steeds op 100%.

We versloegen eerst Team Rocket. De hint begreep ik niet wat ze zeiden in het spel, daardoor waren mijn pokémon die ik had uitgekozen zwak tegenover die van mijn tegenstander. Het was gras tegen water en ik had het water. Ik had wel gewonnen en toen kreeg ik een mysterieus apparaat. Bij 6 van die apparaten maakt die daar een Rocket radar van en daarmee kan je de baas van Team Rocket opsporen. Ik hoef er nog maar 1. Deze werkt wel maar 1 keer heb ik begrepen. Dan moet je weer een nieuwe maken.

Onderweg haalde ik Eevee, een pokémon, uit zijn balletje en die gaat dan naast je lopen als je hem eerst gevoerd heb met besjes. Sinds gister is dat. Je kan er mee spelen. Hij komt naar je toe gelopen als je hem wil voeren.

De fietser verderop bleef stilstaan. Mijn begeleidster en ik hadden geen idee waarom. Ik stond met mijn mobieltje naar de pokémon te kijken. Maar toen we verder liepen dacht ik opeens, oh misschien dacht die meneer dat ik een foto wilde maken, maar ik was aan het spelen. Gefopt. Ik weet niet. Heel eng. Als mensen contact proberen te maken met me denk ik.

We liepen door en toen ik een foto van Eevee de pokémon wilde maken sprong er een andere pokémon voor. Dat doet die soms. Smeargle heet die! Met een kwastje als staart. Die heb ik ook gevangen.

Dit was een leuk rondje. Alleen ze zouden de lantaarnpalen ook in het spel moeten verwerken denk ik. Ik liep er pal langs. Zag ze niet. En gleed ook een paar keer uit over de stoep. Grote schrik. Dat zag ik ook niet aankomen.

…En even later bij de flat ging mijn begeleidster ook bijna onderuit. Dat was het einde, want nu zie ik haar 2 weken niet door de kerstvakantie.

Vond je deze nou ook zo leuk?